Is het niet een heel goed idee, eindelijk eens een vrouw als premier in Italië? Giorgia Meloni maakt een uitstekende kans om met haar partij dé winnaar van de verkiezingen op 25 september te worden. Ze is fel, recht door zee, retorisch sterk. Vrouwen hebben het in Italië al jaren moeilijk in de politiek – de ex-missen en andere schoonheden die door Berlusconi onder de arm zijn genomen, daargelaten. Meloni is de eerste vrouwelijke partijleider van een grote partij – Emma Bonino’s pro-Europese partijtje is te klein om echt invloed te hebben.
Zou niet iedereen die tegen alle glazen plafonds is, op Meloni moeten stemmen? Meloni gebruikt zelf woorden als ‘vrouw’ en ‘moeder’ als strijdkreet. In een inmiddels beroemd fragment uit een toespraak in oktober 2019, op een zonnige zaterdagmiddag in Rome, schreeuwde ze het van het podium. ,,Ik ben Giorgia, ik ben een vrouw, ik ben een moeder, ik ben christen.’’ Er is een populaire remix van gemaakt (laatste keer dat ik keek, maar liefst twaalf miljoen weergaven).
‘Ik speel het spel van de mannen mee’
In het weekblad Chi, een veelgelezen roddelblad dat eigendom is van haar politieke bondgenoot Silvio Berlusconi, werd ze eind augustus uitgenodigd wat meer te zeggen over haar vrouw-zijn. Behalve dat ze aankondigde altijd tijd te zullen vrijmaken voor haar dochter Ginevra, die vrijdag zes jaar wordt, ging ze ook in op hoe verschillend volgens haar vrouwen op links en op rechts omgaan met hun positie.
Linkse vrouwen praten over de gelijkheid tussen man en vrouw alsof dat ,,een concessie’’ is, zei Giorgia – de interviewer zag geen reden daarover door te vragen.
Rechtse vrouwen interpreteren die gelijkheid als een uitdaging. We weten dat, wat onze sekse ook doet, niemand je iets cadeau geeft. Ik speel het spel van de mannen mee en heb ik nooit geaccepteerd dat ik anders word behandeld omdat ik vrouw ben: ik wil mijn doelen bereiken dankzij mijn capaciteiten en niet omdat ik vrouw ben. Ook omdat ik ervan overtuigd ben dat vrouwen andere eigenschappen hebben, die het verschil kunnen maken.
Paradoxaal genoeg is zij partijleider van de meest masculiene partij van Italië. In de meeste peilingen is zij populairder bij mannen dan bij vrouwen.
Tgen de ‘gender-ideologie’
Meloni is geen feminist. Zij wil niets te maken hebben met wat zij noemt de gender-ideologie. Uit een toespraak in juni in Spanje, voor aanhangers van de hard-rechtse Spaanse partij Vox:
Het echte doel van deze gender-ideologie van gender is niet de strijd tegen discriminatie of het verschil overwinnen tussen mannen en vrouwen. Het echte doel […]is het verdwijnen van de vrouw, en vooral het einde van de moederschap. […]De man kan tegenwoordig alles zijn, vader en moeder, in een groot spectrum dat gaat van het vrouwelijke naar het mannelijke, terwijl de woorden die het meest worden gecensureerd door het politiek-correcte ‘vrouw’ en ‘moeder zijn. Het moederschap heeft een buitengewone, symbolische kracht. In de schoot van de moeder leren we met twee te zijn, in de liefde van de moeder ontdekken we de zelfverloochening. De moeder is de menselijkheid zelf. Daarom verdedigen we de vrouwen en moeders. […] Daarom willen we vrouwen aan het hoofd van de instituties.
Niet met mijn stem, heeft een reeks vrouwen de afgelopen weken nadrukkelijk gezegd. Zangers als Elodie, Giorgia Todrani, Ariete, Loredana Bertè, Levante hebben op hun concerten keiharde kritiek geuit op Meloni en haar partij. Meloni zegt dat ze voor ,,de cultuur van het leven’’ staat. De angst bestaat dat de mogelijkheden voor abortus verder worden ingeperkt. Haar partij bestuurt de regio Marche, en volgens Italiaanse media is het daar moeilijk geworden om een arts te vinden die een abortus wil plegen of zelfs maar een apotheek die de morning after pil geeft.
Nog zo’n plan dat volgens velen tegen vrouwenrechten ingaat: partijgenoten hebben een voorstel uit de kast gehaald om foetussen na een abortus, miskraam of andere vroegtijdige onderbreking van de zwangerschap ook tegen de wens in van de moeder een graf te geven – dat kan nu wel als de ouders daarom vragen.
Filmpje van verkrachting verspreid
Een andere reden waarom deze vrouw van de meeste feministen geen steun krijgt: op 21 augustus werd een 55-jarige Oekraïense vrouw in de Noord-Italiaanse stad Piacenza op straat verkracht door een 27-jarige asielzoeker uit Guinee. Daarvan ging ergens op sociale media een filmpje rond. Dat filmpje werd pas echt bekend toen Meloni het overnam op haar sociale media en erbij schreef dat zij de straten veiliger zou maken – en natuurlijk ook met de tekst dat ze uit solidariteit deze vrouw omhelsde. Maar het slachtoffer zelf klaagde tegen de politie dat ze doordat Meloni (1,2 miljoen volgers op Twitter, 2,3 miljoen op Facebook) het filmpje verder verspreidde, zich extra vernederd voelde.
Meloni reageerde gepikeerd op de kritiek wegens dit filmpje en suggereerde dat links zich meer bekommert om migranten dan om een verkrachte vrouw. Enrico Letta, de belangrijkste tegenspeler van Meloni, kaatste terug: ,,Meloni is een vrouw, maar vanuit haar partij en vanuit rechts komt steeds verzet tegen alle maatregelen voor vrouwen.’’
Samengevat
Het zou in algemene zin een grote stap vooruit zijn, eindelijk een vrouw als premier in Italië. Maar lang niet alle vrouwen verheugen zich op die mogelijkheid. Meloni verdedigt een traditioneel vrouwbeeld, is tegen abortus en heeft weinig op met feministische strijdpunten. En dat is voor velen een stap terug.
De Verkiezingen Van 25 September
Dit artikel is onderdeel van een reeks blogs in de aanloop naar de verkiezingen van 25 september. Vorige week de belangrijkste stromingen: de Vijfsterrenbeweging, het nieuwe centrum, de Democratische Partij, en de voorspelde winnaar: het rechtse blok. Ook uitleg waarom de Italiaanse kiezer minder kan kiezen dan hij of zij zou willen. Gisteren schreef ik dat de kerk als instituut geen politieke rol meer speelt.
Heeft u specifieke vragen? Neem contact op, dan zal ik daar in een van de komende blogs op ingaan.