Bij alle discussies over wie er president van Italië moet worden komt een vraag steeds weer terug: wordt geen tijd voor een vrouw?
Begin deze maand deed een groep prominente vrouwen, met schrijfster Dacia Maraina als woordvoerder, een appèl aan de parlementariërs die maandag gaan stemmen.
Binnenkort gaan jullie de President van de Republiek kiezen, en we geloven dat het moment is gekomen om concrete inhoud te geven aan het idee van de gelijkheid der seksen, dat zo wordt gedeeld en gesteund door de meest democratische en vooruitstrevende krachten van ons Land. We willen het duidelijk zeggen: het moment is gekomen om een vrouw te kiezen. […] Er zijn geen aanvaardbare redenen om deze keuze verder uit te stellen.
Italië heeft nog nooit een vrouw als staatshoofd gehad. Niet tot 1945, toen het land een koninkrijk was, en niet in de naoorlogse jaren als republiek. Ook in het parlement zijn vrouwen ondervertegenwoordigd. ,,In dit opzicht is Italië een grotendeels onvoltooide democratie’’, schrijven de vrouwen in hun appèl. Vergelijkbare oproepen klinken in een speciale Facebookgroep – de foto boven is van de petitie die deze groep heeft opgesteld.
Ondervertegenwoordigd
De cijfers spreken voor zich. Net een derde van de 315 senatoren is vrouw. Onder de 630 afgevaardigden zijn 227 vrouwen. De oproep heeft in ieder geval de regiobestuurders niet overtuigd. Vanuit iedere regio zijn afgelopen week drie afgevaardigden toegevoegd aan de senatoren en afgevaardigden die de president gaan kiezen. In totaal zijn dat 58 mensen – met maar een handvol vrouwen.
In de kabinetten gaat het niet veel beter. In het voorgaande kabinet-Conte zaten bij het aantreden veertien mannen en zeven vrouwen. De huidige regering telt 23 ministers, onder wie acht vrouwen, onder andere op Binnenlandse Zaken en Justitie.
In hun appèl noemen de vrouwen geen namen. In de media wordt wel over potentiële vrouwelijke kandidaten gespeculeerd. Zoals minister van Justitie Marta Cartabia, een partijloze jurist (boven, tweede van links op de foto). Of de huidige voorzitter van de senaat, Elisabetta Casellati, afkomstig van Berlusconi’s partij Forza Italia (boven, tweede van rechts). Of anders Letizia Moratti, oud-minister en oud-burgemeester van Milaan, ook van rechts (onder, rechts).
In 1999 stelde oud-eurocommissaris Emma Bonino (links boven op de foto) zichzelf kandidaat. Ze leek een goede kans te maken, maar oud-premier Carlo Azeglio Ciampi was een te sterke kandidaat. De naam van de 73-jarige Bonino valt nu weer, maar ze vindt zelf dat haar kans voorbij is. ,,Mijn moment was jaren geleden”, zei ze tegen La Repubblica.
Berlusconi is uit beeld voor het presidentschap. Velen vragen zich af of het voor Mario Draghi niet beter zou zijn om aan te blijven als premier. Daarom komt deze vraag met extra nadruk terug: wordt het geen tijd voor een vrouw als president van de republiek?
Dit is het vijfde van een reeks blogs over de presidentsverkiezingen. Het Italiaanse parlement begint daar maandag aan, in een gezamenlijke zitting, één stemming per dag. In de eerste drie stemrondes is twee derde meerderheid nodig. Daarna volstaat een absolute meerderheid. Eerdere artikelen: Salvini zet Berlusconi op zijn nummer, Berlusconi’s droom vervliegt, Kan Italië Draghi missen? en Draghi heeft het land in de steigers gezet.